Sakramenty to znaki i narzędzia, za pośrednictwem których Duch Święty rozlewa łaskę Chrystusa-Głowy, w Kościele, który jest Jego Ciałem.

SAKRAMENT CHRZTU ŚWIĘTEGO

Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania: „Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie”. (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994, s. 298)

Informacja dla pragnących ochrzcić dziecko:

1. Chrzty w naszej parafii odbywają się w każdą niedzielę miesiąca, w czasie Mszy św. o godz.10:00.
2. Najpóźniej w tygodniu poprzedzającym chrzest należy zgłosić się do biura parafialnego z odpisem aktu urodzenia dziecka. Na tej podstawie zostanie spisany akt chrztu dziecka.
3. Rodzice chrzestni muszą przedstawić zaświadczenie wystawione przez macierzystą parafię – że pozostają praktykującymi katolikami. Świadectwa te należy dostarczyć najpóźniej w dniu chrztu świętego.
4. W dniu chrztu należy przybyć do kościoła ok. 15 minut przed Uroczystością.
5. Należy przygotować i przynieść świecę chrzcielną oraz białą szatę dla swojego dziecka.
6. Przed chrztem zarówno rodzice (o ile stan prawny im na to pozwala) jak i rodzice chrzestni powinni przystąpić do sakramentu pojednania.
7. W czasie Mszy św. należy przystąpić do Komunii św. Dobrze jest ofiarować tę Komunię w intencji dziecka.
8. Dobrym zwyczajem jest zamówienie Mszy św. w intencji dziecka w rocznicę Chrztu św.

Warunki, jakim powinni odpowiadać rodzice chrzestni wg Kodeksu Prawa Kanonicznego

Kanon 872
Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawić do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki.

Kanon 874
§ 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

1. Jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2. Ukończył 16 lat, chyba, że biskup diecezjalny określił inny wiek, albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3. Jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4. Jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5. Nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.

6. Jest wolny od jakichkolwiek kar kościelnych, zgodnie z prawem wymierzonych czy deklarowanych.

Skoro kandydaci na chrzestnych winni być katolikami wyznającymi swą wiarę życiem zgodnym z nauką Kościoła, nie może dziwić fakt, że nie dopuszcza się do pełnienia tej funkcji osób żyjących w związkach niesakramentalnych, czy młodzieży, która odmawia uczestnictwa w katechizacji mimo, że ze względu na swój wiek i naukę w szkole średniej powinna w niej uczestniczyć.

Instrukcja duszpasterska Episkopatu o udzielaniu sakramentu chrztu św. dzieciom z 1975 r. określa pewne wymagania, jakie stawia Kościół duszpasterzom, w relacji do potencjalnych chrzestnych.

Powinni oni:

– doradzać rodzicom, by szukali chrzestnych wśród bliższej rodziny i sąsiadów;

– przeciwstawiać się zwyczajom zapraszania do podjęcia obowiązków rodziców chrzestnych przez ludzi przygodnych, dobrze sytuowanych, którzy prawdopodobnie nie będą interesowali się wychowaniem religijnym dziecka;

– żądać, jeśli ich nie znają, odpowiedniego świadectwa kwalifikacyjnego z parafii, w której kandydaci na rodziców chrzestnych mieszkają.

Rozumiejąc doniosłe znaczenie chrzestnego w życiu osoby ochrzczonej widzimy, że jego wybór nie może być przypadkowy. Trzeba znaleźć kandydata, który dzięki swojej wierze i sposobowi życia będzie umiał dawać właściwe świadectwo umacniające osobę ochrzczoną na jej drodze wiary.

§ 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.

Chrzest jest sakramentem, który rozpoczyna życie chrześcijańskie człowieka i czyni go dzieckiem Bożym. Poprzez ten sakrament Chrystus gładzi grzech pierworodny (i ewentualnie także grzechy osobiste, o ile chrzest przyjmuje człowiek dorosły), uświęca człowieka łaską i włącza w społeczność Kościoła. W naszej parafii tego sakramentu udziela się w każdą niedzielę miesiąca. Jest to wielkie święto dla całej Wspólnoty Parafialnej, gdyż wiąże się ono z przyjęciem do Niej nowych członków.

SAKRAMENT BIERZMOWANIA

Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do „sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego”, którego jedność powinna być zachowywana. Należy, zatem wyjaśnić wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, „przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób, jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej”. (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994, s. 311)

W naszej parafii przyjęcie tego sakramentu dokonuje się w VIII klasie szkoły podstawowej.

Aby przyjąć sakrament bierzmowania należy:

1. Uczestniczyć w przygotowaniu do tego sakramentu – poprzez katechezę formacyjną, udział w coniedzielnej i świątecznej Mszy oraz przez przedświąteczną spowiedź św.
2. Przedstawić wyciąg z aktu chrztu świętego.
3. Uczęszczać na katechezę w ramach zajęć szkolnych i zachować tamże odpowiednią postawę.
4. Osoby spoza parafii muszą przedstawić zgodę własnej parafii na przyjęcie sakramentu bierzmowania w parafii Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w Szczytnie.

SAKRAMENT EUCHARYSTII

Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Ci, którzy przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana.
Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy został wydany, ustanowił eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża i tak umiłowanej Oblubienicy – Kościołowi powierzyć pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania: sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę paschalną, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały”. (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1944, s. 319)
Pierwsza Komunia Święta
Formacja dzieci mających przyjąć I Komunię św. dokonuje się oprócz szkoły również w parafii – przez spotkania formacyjne i liturgiczne (szczegółowe informacje na temat miejsca i czasu tych spotkań dostępne w ogłoszeniach parafialnych).

Rodzice dzieci przystępujących do Pierwszej Komunii Świętej powinni dostarczyć do katechetki świadectwo chrztu świętego, w sytuacji, gdy dziecko było ochrzczone poza parafią Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w Szczytnie.

SAKRAMENT POKUTY I POJEDNANIA

„Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą”. (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994, s. 340)

W naszym kościele spowiadamy:
– w dni powszednie: 15 minut przed Mszą św.
– w niedziele i święta: w czasie każdej Mszy św.
– w pierwszy piątek miesiąca: od godz. 17:30

Sakrament Pokuty jest to sakrament, w którym kapłan w zastępstwie Pana Boga odpuszcza człowiekowi grzechy po Chrzcie popełnione.

W dniu zmartwychwstania Pan Jezus przyszedł do wieczernika, gdzie przebywali uczniowie i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego, którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. (J. 20,21-23) Tymi słowami ustanowił sakrament pokuty, czyli spowiedź. Władzę odpuszczania grzechów Pan Jezus przekazał apostołom. Ta władza przeszła od Apostołów na biskupów i kapłanów.
W sakramencie pojednania widzimy i słyszymy kapłana, ale wierzymy, że to Jezus Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały przebacza nam grzechy.
Spowiedź to radosne spotkanie z przebaczającym Chrystusem. Tam, gdzie dochodzi do pełnego miłości przebaczającego spotkania nie ma miejsca na obawę czy strach.

NAMASZCZENIE CHORYCH

Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił, a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu. (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994, s. 356

Chorych odwiedzamy w pierwsze piątki miesiąca. Sakrament chorych udziela się żywym a nie umarłym. Dlatego należy zadbać, by chory przyjął sakrament namaszczenia, gdy jego stan radykalnie się pogorszył w czasie pobytu w domu, lub w szpitalu.

Ten obowiązek spoczywa na najbliższej rodzinie. Nie raz mąż, czy żona albo dzieci przychodzą zgłosić pogrzeb, a na pytanie czy zmarły otrzymał sakrament namaszczenia odpowiadają: nie. I tu często pada zaskakujące tłumaczenie: „nie chcieliśmy mamy czy taty przestraszyć”. Nie jest to na pewno postawa chrześcijańska. Przecież kapłan przychodzący z sakramentem namaszczenia nie jest zwiastunem śmierci, lecz przychodzi umocnić chorego.

Udzielenie sakramentu chorym.
Ewangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz że to samo polecił czynić swoim wiernym. Szczególnym wyrazem tej troski jest ustanowiony przez Niego a ogłoszony w liście św. Jakuba (por. Jk 5,14-16) sakrament namaszczenia chorych, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów.

Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętych chorobą, potężną moc i obronę.
Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężyć i odzyskać zdrowie, jeżeli jest to pożyteczne dla zbawienia duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza grzechy.

Komu należy udzielić namaszczenia chorych?
– Tego sakramentu należy udzielić wiernym, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku.
– Sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie.
– Chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, można udzielić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby o to, gdyby byli przytomni.
– Do chorego, który już umarł nie wzywamy kapłana, natomiast powinniśmy odmówić modlitwę błagalną, by Bóg litościwie przyjął zmarłego do swego Królestwa.

Co należy przygotować w domu chorego?
Stół nakrywamy białym obrusem. Na stole stawiamy krzyż, świece, naczynie z wodą święconą i kropidło. Najbliżsi nie wychodzą do innego pokoju (jedynie na czas spowiedzi), lecz wspólnie się modlą.

SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA

Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu. (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994, s. 379)

Zasadą ogólnie przyjętą jest, że sakrament małżeństwa przyjmuje się w parafii narzeczonej, ewentualnie w parafii narzeczonego. Gdyby jednak zaistniały warunki wskazujące na potrzebę zawarcia tegoż sakramentu poza własną parafią, wówczas należy uzyskać licencję na ślub w innym kościele.
Narzeczeni zgłaszają się w kancelarii parafialnej przynajmniej trzy miesiące przed terminem ślubu. Gdy młodej parze zależy na konkretnym dniu i godzinie to dobrze jest jeszcze prędzej przybyć do biura parafialnego i zarezerwować sobie dzień i godz. ślubu.

Procedura przygotowująca do przyjęcia sakramentu małżeństwa:

1. Narzeczeni mając zamiar zawrzeć sakramentalny związek małżeński winni zgłosić się w biurze parafialnym na trzy miesiące przed planowanym ślubem.
2. Zgłaszając się winni posiadać świadectwo chrztu świętego (nie starsze niż trzy miesiące), zaświadczenie z USC o stanie wolnym obojga kandydatów oraz świadectwo kursu przedmałżeńskiego.
3. Na świadectwie chrztu powinna być adnotacja o przyjęciu sakramentu bierzmowania, (jeśli jej brak, należy uzyskać taką w parafii, w której przyjęto sakrament bierzmowania).
4. Przed zawarciem związku małżeńskiego należy ukończyć kurs przedmałżeński.
5. Na podstawie powyższych dokumentów zostanie spisany protokół przedślubny oraz zostaną wygłoszone zapowiedzi. Strona, która nie jest z naszej parafii otrzyma dokument z prośbą o wygłoszenie zapowiedzi w swojej parafii.
6. Po spisaniu protokółu przedślubnego należy przystąpić dwukrotnie do sakramentu pojednania (do drugiej spowiedzi przedślubnej należy przystąpić na dzień przed ślubem).
7. Po wygłoszeniu zapowiedzi w parafii narzeczonego(nej) należy dostarczyć zaświadczenie o tym fakcie do naszego biura.
8. W dniu ślubu dostarcza się do zakrystii kartki świadczące o spowiedzi.